De Oudlandpolder is een door de mens gemaakt landschap. Het van oorsprong slikken- en schorrenlandschap overstroomde regelmatig door de zee, die via getijdengeulen tot diep in het binnenland reikte. Om zich te beschermen tegen deze overstromingen, begon de mens vanaf de 10de eeuw dijken aan te leggen. Een dicht netwerk van grachten, sloten, kanalen en sluizen zorgde voor de afvoer van regenwater naar zee bij laag tij.
Door de zeespiegelstijging als gevolg van de klimaatverandering, komt dit regenwaterafvoersysteem in het gedrang. De kans op overstromingen bij hevige regenval neemt hierdoor toe. Drogere zomers leiden dan weer tot verzilting van de waterlopen en polderbodems omdat het water in de ondergrond zout is door de vroegere invloed van de zee. Verzilt water is onbruikbaar als drinkwater voor vee of beregeningswater voor gewassen. Ook de wortelzone van gewassen zal onder deze verzilting te lijden hebben.
Een aanpassing van het waterbeheer in de polders dringt zich op. Oplossingen zijn te vinden in nieuwe vormen van samenwerking tussen landbouw, natuur, industrie, toerisme, verstedelijking en waterbeheerders.
Er zijn al strategieën en initiatieven lopende maar met de extra middelen die vrijgemaakt worden via het actieplan Blue Deal wil de Vlaamse overheid vooral private initiatieven een boost geven.
