Hoe kijk je naar een landschap? Het lijkt simpel, al is die vraag niet zo makkelijk te beantwoorden. Iedereen heeft een eigen manier van kijken, iedereen ziet in hetzelfde landschap iets anders dat de aandacht trekt of kenmerkend is.
Als je in het landschap wandelt en het leert lezen, word je uitgedaagd. Waarneming, herinnering en verbeelding wisselen elkaar af. Zo blijkt het landschap uit je kinderjaren onuitwisbaar in geheugen te zijn geëtst.
In wat volgt is landschapslezen opgevat als een methodiek die je in staat stelt al wandelend het omringende landschap waar te nemen en te beschrijven, en het in zijn diverse verschijningsvormen te begrijpen en te verklaren. Dit betekent dat je onderweg, de samenstellende landschapselementen leert zien, benoemen, analyseren en interpreteren, en ze in hun verbondenheid en wisselwerking leert herkennen als geheel – als landschap.
Deze nota (2020) is een thematisch opgebouwd kaderverhaal, geen gedetailleerd uitgewerkte cursus. Het wil aanzetten tot reflectie en actie. Bij elk hoofdstuk is een bibliografische verwijzingen (publicaties, url’s...) toegevoegd om zich zelfstandig in de materie te verdiepen. Al wandelend het landschap lezen kan leiden tot een groter ecologisch en cultuurhistorisch bewustzijn en betrokkenheid. Tegelijk reikt het stapstenen aan voor een maatschappelijk gedragen landschapsbehoud of -beheer.