We hebben het landschap altijd benaderd vanuit de bebouwing. Open ruimte werd bekeken als dienstbaar aan het gebouwde, als productief landschap of als restruimte: afwachtende leegte die later nog kon worden ingevuld. De beste manier om de problematiek te benaderen, is die redenering om te keren en het landschap te her-denken vanuit de open ruimte. Waar we nu in eerste instantie naar op zoek moeten, is landschappelijke samenhang. Aaneengesloten natuurlijke structuren zijn een voorwaarde voor een beter ecologisch evenwicht, meer biodiversiteit en een betere waterhuishouding. We moeten op zoek naar het landschap onder de stad, maar hoe kunnen we dat aanpakken? Lezing door Erik Wieërs, Vlaams Bouwmeester.